سهراب : گفتی چشمها را باید شست !

شستم ولی.....

گفتی جور دیگر باید دید!

دیدم ولی.....

گفتی زبر باران باید رفت

رفتم ولی...

او نه چشم های خیس و شسته ام را نه نگاه دیگرم را هیچکدام را ندید

فقط در زیر باران با طعنه ای خندید

و گفت : دیوانه باران زده